Kinderen hebben altijd al mijn aandacht getrokken, hun pure onbevangenheid met de openheid in het ‘zijn’ vind ik erg fascinerend. Waar is dit gebleven bij de volwassenheid? Hoe is dit terug te vinden? Is het er nog wel of zien we het niet meer? Graag wil ik in mijn werk iets voor kinderen betekenen. Via mijn net niet afgeronde pedagogiek opleiding probeerde ik hier al vorm aan te geven. Ook in mijn praktijk voor klassieke homeopathie is het werken met kinderen één van mijn speerpunten, naast het werken met hartproblematiek.

Al in de eerste levensjaren kunnen kinderen in aanraking komen met intense levensgebeurtenissen. De wijze hoe ze hiermee omgaan, zowel lichamelijk als in hun gedrag, kan iets zeggen over hoe de ouder hier (intern) mee omgaat. Door de geraaktheid van de ouders door de uiting van het kind, kan een ouder even de weg kwijt zijn hoe hiermee om te gaan. Door middel van de presentchild methode kan hierin een liefdevolle boodschap vanuit het kind worden vertaald naar de ouder, zodat hij of zij daarmee mee verder kan. Het bijzondere gevolg van dit proces is prachtig in hoe ouder en kind wonderlijke stappen (kunnen) zetten in hun eigen unieke ontwikkeling.