Tiktak .. Tiktak..
‘Het duurt nog even, maar vanaf het moment dat ik in het laatste jaar van mijn opleiding zit houd ik het niet meer! Altijd weer die spanningen voor de toetsen. Ik word er gek van! School is het eerste waar ik aan denk als ik wakker word. Ik weet het duurt nog een aantal maanden, maar ik word nu al zenuwachtig! Kun jij mij hierin helpen?’
Examenvrees!
De overheersende angst van negatieve gedachten en stress… De gerichtheid op de vrees is vaak nog groter dan de beproeving. Ik kende het maar al te goed. Bij mij was het alleen niet voor examens, maar voor het doen van een presentatie voor een groep! Ahhh… Jammer dat door de grond zakken echt niet bestaat, of een onzichtbaarheidmantel waarin ik me kon verschuilen. Peentjes zweette ik!
Maar goed, in ieder geval snapte ik deze examenkandidaat. Zeker als je goed geleerd hebt, wetende dat je de stof kent, maar dan bij het zien van de eerste vraag.. Het zweet breekt je uit, je krijgt een waas voor de ogen en je kunt niet meer helder nadenken. Hoe dan? Ik had zo goed geleerd en ik snap echt niet wat ze vragen! Volgende vraag. Onrustig lees je wat er staat. Maar het gevoel wat er al was wordt alleen maar erger. Je tong hangt als leer in je mond. Wat bedoelen ze met deze vraag?? Tijd om in te grijpen dacht deze jongedame! Ik wil en ik zal slagen!
Gelukkig kon ik met mijn middelen een adequate remedie geven aan haar. Ze nam het middel een paar dagen voor haar examens in. Ik wenste haar succes en ik wachtte rustig af.
In de tussentijd stond er nog een dame aan mijn deur die iets wilde voor haar dominante nervositeit, maar nu voor het afrijden. Ze was al twee keer gezakt door haar onbedwingbare emotie. Zoekende naar een oplossing bij de huisarts kwam ze thuis met het advies een bètablokker in te nemen. Enigszins aangeslagen van ongeloof door de voorgeschreven medicatie kwam ze uiteindelijk bij mij. Heb jij niet iets? Ik ga geen metoprolol innemen, geen haar op mijn hoofd! En dus kreeg ook zij van mij een middel en een week later liet ze me weten dat ze het roze kaartje bij de gemeente kon ophalen.
Ondertussen bleef ook ik alert bij de dag des onheil van de afstuderenden. Ik hoorde niets, zou ze het gehaald hebben? Een paar dagen later kreeg ik het verlossende appje. Ze was geslaagd! Yes! Het gevoel wat ze had tijdens de examens was anders. Ze voelde wel wat spanning, maar ze kon haar hoofd er goed bij houden. Ze was alert en ze kon rustig de vragen lezen. Zo fijn dat ik een klein beetje deel uit kon maken bij dit streverige perfectionistje om aan haar befaamde papiertje te komen!